Ήρθε η ημέρα να γράψω κι εγώ τη δική μου ιστορία, αναφερόμενη σε αυτό το δώρο που η φύση χαρίζει σε κάθε γυναίκα!!!
Όταν έμαθα πως είμαι έγκυος ήθελα να καταφέρω να θηλάσω. Μια συνάδελφός μου τύχαινε να γνωρίζει ότι υπάρχει Ομάδα του Συνδέσμου Θηλασμού Ελλάδος που ενημερώνει και στηρίζει μέλλουσες μητέρες. Ξεκίνησα αμέσως να πηγαίνω στις Συναντήσεις και δέθηκα σύντομα με μια Σύμβουλο Θηλασμού της Ομάδας, η οποία με βοήθησε και με βοηθάει αρκετά μέχρι και σήμερα.
15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2018
Ξεκίνησε το ταξίδι μου…το ταξίδι ΜΑΣ!!!
Είχα έναν σχετικά δύσκολο φυσιολογικό τοκετό. 15 ώρες μέχρι να γεννήσω λόγω σκληρού τραχήλου. Δυστυχώς δεν έζησα τον τοκετό όπως είχα ονειρευτεί. Μετά από 15 ώρες, έχοντας πια κουραστεί, τα πόδια μου ήταν ναρκωμένα από την επισκληρίδιο, δεν είχα δυνάμεις να σπρώξω κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πάρουν το παιδί με βεντούζα. Γι’ αυτόν τον λόγο πήραν το παιδί αμέσως και δεν μου το έβαλαν επάνω μου με τον ομφάλιο λώρο να θηλάσει αμέσως. Όταν συνήλθα μου την έφεραν, ένα υγιέστατο κοριτσάκι, την έβαλα αμέσως στο στήθος και τότε συνειδητοποίησα πόσο δύσκολος είναι ο θηλασμός. Λέω η θεωρία διαφέρει από την πράξη. Μιλούσα σε καθημερνή βάση με την Σύμβουλό μου και με βοηθούσε να συνεχίσω.
Πληγώθηκαν αρκετά οι θηλές μου, ο πόνος ήταν πολύ δυνατός όμως δεν ήθελα να σταματήσω, ήθελα να το παλέψω, έκλεινα τα αυτιά μου όταν μου έλεγαν δεν πειράζει κι αν δεν τα καταφέρεις. Κι εδώ ήρθε και το ξένο γάλα, για το οποίο θυμάμαι μόνο πόσο άσχημα ένιωθα που έπινε και το οποίο ευτυχώς έκοψε μόνη της στο σπίτι αφού δεν το έπινε. Χρησιμοποίησα ψευδοθηλές, αναγκαστικά για να μειώσω λίγο τον πόνο, έβαζα λανολίνη και ήμουν γυμνή συνέχεια μέχρι που ο πόνος άρχισε να φεύγει και οι θηλές να συνηθίζουν. Η μικρή μου στην αρχή δεν έπιανε το ένα στήθος, ίσως έφταιγα εγώ με το πολύ άγχος που είχα. Ένα βράδυ τράβηξα βίντεο με τον άντρα μου τη θηλαστική κίνηση του μωρού και την έστειλα στη Σύμβουλο να δει πως πίνει το μωρό. Με το που μου λέει ότι το μωρό έχει άψογη θηλαστική κίνηση, εγώ λύθηκα αμέσως, ένιωσα ανάλαφρη σαν να έφυγε το άγχος. Κοίταξα τον άντρα μου και του γέλασα ήρεμη. Ένιωθα ότι τα κατάφερα και έτσι συνεχίσαμε για 2,5 ολόκληρα χρόνια κάθε μέρα, όλη μέρα, όλη νύχτα!!!
Το κοριτσάκι μου είναι ένα παιδί αξιολάτρευτο, υπέροχο, όμως γκρινιάρικο. Έκλαιγε συνέχεια από την 1η στιγμή που γεννήθηκε και αυτό μου προκαλούσε πολύ άγχος, με τον θηλασμό την είχα πάντα ήρεμη. Πέρασε και κολικούς, γενικά πάντα και συνέχεια μόνο έκλαιγε, δεν κοιμόταν ποτέ, τον 1ο χρόνο μπορεί να ξυπνούσε και κάθε 20 λεπτά και γενικά μέχρι να πάει 2,5 ετών δεν κοιμόταν…
16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020
Γέννησα το 2ο κοριτσάκι μου. Εδώ τα πράγματα πήγαν πολύ καλύτερα, μαγικά θα έλεγα. Έζησα τον τοκετό που ήθελα, έσπασαν τα νερά πρωινή ώρα, όπως ήθελα για να μπορέσω να αποχαιρετήσω τη μικρή μου, η οποία με βρήκε στην τουαλέτα γυμνή, καθισμένη να έχω αρχίσει να πονάω και να έρχεται να πίνει το πρωινό γαλατάκι της…απλά υπέροχο συναίσθημα!!! Μέσα σε 6 ώρες είχα γεννήσει φυσιολογικά. Μου την έβαλαν επάνω μου και ο άντρας μου έκοψε τον ομφάλιο λώρο. Ήμουν τόσο χαρούμενη που περίμενα να μου την φέρουν να τη θηλάσω αμέσως. Όσο ήταν επάνω μου δεν την έβαζε η νεογνολόγος να θηλάσει, δεν ξέρω γιατί και δεν ρώτησα… Όταν μου την έφεραν θήλασε αμέσως και έμεινα έκπληκτη με τη θηλαστική κίνηση της, θήλαζε κι έπινε υπέροχα!!!
Σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου θήλαζα κανονικά την Κωνσταντίνα μου, θήλαζε πιο πολύ και από μωρό. Με πονούσαν λίγο οι θηλές, αλλά ήξερα ότι ήταν για λίγο και συνέχισα γιατί ήθελα να κάνω παράλληλο θηλασμό και φυσικά ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ!!! Γνωρίζοντας τι προσφέρει στα παιδιά και σ’ εμένα την ίδια. Το τάντεμ κράτησε 9 μήνες μόνο… και λέω μόνο γιατί εδώ αρχίζει το δύσκολο κομμάτι της ιστορίας μου… Περίπου όταν το δεύτερο κοριτσάκι μας έγινε 3 μηνών, άρχισε το λεγόμενο agitation για το οποίο δεν είχα ιδέα και τυχαία μια μέρα διάβασα μια ιστορία μητέρας και κατάλαβα τι είναι. Δεν ήθελα να νιώθω έτσι, δεν ήθελα να τα παρατήσω και κατάφερα 6 μήνες να το παλέψω. Μετά αναγκάστηκα να της το κόψω γιατί ήθελα να νιώθω ήρεμη κοντά της, να μην με αισθάνεται έτσι κάθε φορά που θήλαζε. Σε όλο αυτό το ταξίδι δίπλα μου ήταν και ο υπέροχος σύζυγός μου που δεν σταμάτησε λεπτό να με στηρίζει, ερχόταν και στις Συναντήσεις του Συνδέσμου Θηλασμού Ελλάδος, ενημερωνόταν για όλα και χάρη σε εκείνον και την Σύμβουλό μου κατάφερα 9 μήνες τον παράλληλο θηλασμό.
30 Σεπτεμβρίου αποθήλασε η Κωνσταντίνα μου, σχετικά εύκολα, και συνεχίζω μέχρι και σήμερα να θηλάζω τη μικρότερη και ζωηρή μου Άννα Μαρία.
Πραγματικά αυτό του γκλου γκλου που ακούς όταν καταπίνει ένα μωρό, το μωρό σου, είναι υπέροχο απερίγραπτο συναίσθημα, το κοιτάς και λες εγώ το μεγαλώνω, το σώμα μου… πραγματικά μαγικό, ένα θαύμα..
Η Κωνσταντίνα μου απαιτούσε το γάλα της!!! Η Άννα Μαρία μου δεν έπινε τόσο πολύ όσο η Κωνσταντίνα. Μόνο τώρα που είναι 18 μηνών κάνει περισσότερους θηλασμούς, όμως κάθε φορά με κοιτάει στα ματιά, νιώθει την αγάπη και μου λέει ‘’παπώ’’ (σ’ αγαπώ)… Τώρα το μόνο που μένει να ζήσω για να τελειώσει αυτό το ταξίδι είναι να αποθηλάσει μόνη της η Άννα Μαρία. Ελπίζω να τα καταφέρω!!
Ονομάζομαι Κατερίνα Χαρωνίτη. Ζω στο Ηράκλειο της Κρήτης και θα χαρώ πολύ να ακούσω και να στηρίξω όποια μητέρα θέλει να μοιραστεί κάτι μαζί μου!!
Ο θηλασμός είναι και δύσκολος και εύκολος… Θέλει στήριξη, επιμονή και υπομονή!!!
