Εδώ και πολύ καιρό προσπαθώ να βρω λίγες στιγμές με τον εαυτό μου, για να καταγράψω τη δική μας ιστορία θηλασμού. Μια ιστορία που ξεκίνησε στις 13.10.2021, λίγο μετά τις 12.00 το μεσημέρι και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα ασταμάτητα, 13 μήνες μετά. Μα πού να βρεις μαζεμένες πολλές στιγμές με τον εαυτό σου τώρα που έγινες μαμά; Κι όταν τις βρεις δεν ξέρεις πού να τις πρωτο-μοιράσεις. Δεν πειράζει όμως. Χίλιες φορές χαλάλι.
Ήταν Φεβρουάριος του 2021, όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος, και η επιβεβαίωση της κύησης έφερε ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς ήρθε λίγους μήνες μετά από μια παλίνδρομη κύηση, που είχε μεγάλο συναισθηματικό κόστος. Πού να ξέραμε τι θα ερχόταν μετά; Πόση χαρά και ευτυχία!
Βαθιά μέσα μου ήξερα πως, όταν θα γινόμουν μητέρα, θα θήλαζα το μωρό μου. Έτσι, όλα κύλησαν ομαλά για 40 εβδομάδες και 1 ημέρα, οπότε και το κορίτσι μας αποφάσισε να έρθει στον κόσμο και να μας γνωρίσει καλύτερα. Οι ανησυχίες της εγκυμοσύνης πλέον έχουν λάβει τη θέση τους σε ένα μικρό κουτάκι στο μυαλό της μαμάς και τώρα σειρά έχουν καινούριοι προβληματισμοί και προκλήσεις. Πολλές οι πληροφορίες, πολλά τα κοινωνικά στερεότυπα, πολλά τα blogs, πολλές οι ομάδες μητέρων που μοιράζονται τις εμπειρίες τους. Άγχος, αγωνία… Πώς θα γίνει; Θα πιάσει το μωρό μου; Πόση ώρα «πρέπει» να είναι στον κάθε μαστό; Το κάνω καλά; Τρώει όσο «πρέπει»; Τι ποσότητα τρώει; Βρέχει πάνες; Ουφ, τώρα που τα ξαναδιαβάζω αγχώνομαι πάλι!
Σε αυτό το σημείο, δεν θα πρέπει να παραλείψω να τονίσω πόσο σημαντικό ρόλο έχει διαδραματίσει για εμένα η μεγαλύτερη αδερφή μου. Η εμπειρία της στον θηλασμό με δίδαξε και μου μετέφερε τόσα πολλά και σημαντικά και μάλλον έχει υπάρξει η πρώτη μου σύμβουλος θηλασμού.
Λίγες στιγμές αφότου γεννήθηκε η μικρούλα μου, δεν έβλεπα την ώρα να την πάρω στην αγκαλιά μου. Είναι αλήθεια πως δε μου την έδωσαν αμέσως, όμως όταν ήμουν στην ανάνηψη απαίτησα να μου τη φέρουν για να κάνουμε την πρώτη μας αγκαλιά. Και αυτό ήταν. Την έφερε μια γλυκιά κοπέλα, μου την έδωσε, την ακούμπησα στο στήθος και αυτό ήταν. Τόσο απλά και μαγικά. Το μωρό έπιασε αμέσως και όλες οι αμφιβολίες πέταξαν μακριά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω τη στιγμή εκείνη. Ένιωθα πως έχω υπερδυνάμεις.
Εντάξει, οι υπερδυνάμεις αυτές παραμένουν βέβαια σε μια μαμά, αλλά και οι μαμάδες «σπάνε» πολλές φορές, και ειδικά την περίοδο της λοχείας. Ώρες ατελείωτες και στους δύο μαστούς… πραγματικά ατελείωτες. Πέρασαν οι σαράντα μέρες, άκουγα για την περίφημη εδραίωση του θηλασμού και αναρωτιόμουν, θα συμβεί ποτέ σε μας; Όμως πραγματικά η κάθε δυάδα είναι διαφορετική και μοναδική. Και αξίζει κάθε θυσία. Όλον τον πόνο, όλη την αϋπνία.
Στην αρχή (πρώτο τρίμηνο μετά τη γέννηση, ή αλλιώς τέταρτο τρίμηνο εγκυμοσύνης) όλα ήταν ένα θεόρατο βουνό. Που μέρα με τη μέρα η κορυφή του έμοιαζε να φτάνει όλο και πιο κοντά, όλο και πιο ομαλά. Δεν θα ξεχάσω, επίσης, ποτέ, αυτό που έλεγα διαρκώς: «Μα έτσι θα μείνει το μωρό για μια ζωή, να κοιμάται επάνω μου;» Η ίδια η ζωή, το ίδιο το παιδί μας δείχνει τον δρόμο.
Σήμερα, 13 και πλέον μήνες μετά από αυτές τις πρώτες στιγμές, αισθάνομαι ευλογημένη που ήρθε αυτό το παιδί. Ευλογημένη για τη στήριξη του συζύγου μου, που παραδέχεται συχνά πως «αυτό το βυζί είναι σωτήριο». Ευλογημένη που βρίσκω κι εγώ παρηγοριά, όταν δεν είμαι καλά, στην αγκαλιά του παιδιού μου. Ευλογημένη που όταν χρειάστηκα συμβουλές, ήταν εκεί η Σύμβουλος Θηλασμού της La Leche League. Ευλογημένη που έχω την αδερφή μου, που άπειρες φορές με παρότρυνε να ακούσω το ένστικτό μου και το παιδί μου. Ευλογημένη που κλείνω τα αυτιά μου στις επικίνδυνα παραπλανητικές πληροφορίες, που ακόμα εν έτει 2022 κυκλοφορούν για τον θηλασμό. Και όσο επιθυμεί το παιδί μου να θηλάζει, θα είμαι εκεί γι’ αυτό.
Πολλές φορές λυγίζεις, πολλές φορές δεν έχεις κάνει ένα απλό μπάνιο, πολλές φορές πονάς στο σώμα και την ψυχή. Και μια στιγμή, σε κοιτάει το μωρό σου με αυτό το χαμόγελο της ικανοποίησης και λες, χίλιες φορές χαλάλι. Αλήθεια θα μπορούσα να γράψω πολύ περισσότερες λεπτομέρειες για την προσωπική μου εμπειρία, μα αυτό που θα ήθελα ακόμα περισσότερο είναι, εάν κάποια μητέρα χρειάζεται οποιαδήποτε υποστήριξη και ενθάρρυνση, να είμαι εκεί γι’ αυτήν.
Με εκτίμηση και σεβασμό σε όσες μητέρες θηλάζουν και όσες δεν θηλάζουν.
Εμμανουέλα & Δέσποινα (μαμά-κόρη) | Νοέμβριος 2022
