Μπορείς και εσύ να θηλάσεις… Αφού τα κατάφερα εγώ, μπορείς σίγουρα και εσύ!
Και ήρθε το τρίτο μου αγοράκι, για να μου αλλάξει κάθε ενδοιασμό και σκέψη γύρω από τον θηλασμό και να με οδηγήσει σε αυτόν τον δρόμο. Στον δρόμο του θηλασμού! Έναν άγνωστο δρόμο για μένα στα δύο πρώτα μου παιδιά! Ένας δρόμος που τότε φάνταζε τόσο ξένος! Σκοπός μου γράφοντας τη δική μου ιστορία θηλασμού, είναι μήπως και μπορέσω λίγο να σε βοηθήσω και να σε εμψυχώσω μέσα από ό,τι εγώ έμαθα μέχρι τώρα γύρω από τον θηλασμό και επειδή θέλω να καταλάβεις πως τελικά όλα γίνονται, αρκεί να προσπαθήσεις!
Λοιπόν, αρχικά, πριν γεννήσω το πρώτο μου αγοράκι, 4 χρόνια πριν και έγκυος ακόμα, με θυμάμαι να ετοιμάζω τα πράγματα του μαιευτηρίου και να προμηθεύομαι επιθέματα θηλασμού ρίχνοντας τα και αυτά στο καλάθι των αγορών μου… Καλά-καλά δεν είχα ψάξει για την χρήση τους! Να σου πω την αλήθεια, δεν είχα ψάξει γενικά για τον θηλασμό και αυτό γιατί δεν είχα εξοικειωθεί με την ιδέα του θηλασμού! Είχα ενδοιασμούς για το αν θα μπορώ να θηλάζω το μωρό μου ελεύθερα όπου χρειαστεί (ντρεπόμουν δηλαδή) και άλλα τέτοια καλά! Όλα αυτά με οδήγησαν στο να ξέρω λίγα πράγματα για τον θηλασμό και, το κυριότερο, να μην ψαχτώ και να μην προετοιμαστώ κατάλληλα!
Έτσι, στο μαιευτήριο δεν πήγα πολύ θετική ως προς τον θηλασμό και έτυχε να πέσω και σε κάτι ατυχίες….μη φυσιολογικός τοκετός (κάτι που με έριξε πολύ ψυχολογικά και σωματικά) συν την πίεση από το μαιευτικό περιβάλλον του νοσοκομείου, που αντί να βοηθήσουν χειροτέρεψαν την κατάσταση! Ο πόνος των πρώτων ημερών της καισαρικής ήταν αρκετός για να με απομακρύνει από κάθε προσπάθεια! Λίγο προσπάθησα… Εκεί τις πρώτες μέρες. Και δεν ήταν αρκετό! Οι μαίες μου άσκησαν επιπλέον ψυχολογική πίεση, το μωρό δυσκολευόταν αρκετά να πιάσει το στήθος (λογικό), αργήσαμε και λίγο χρονικά να θηλάσει για πρώτη φορά… Λίγο πρωτόγαλα ήπιε! Μέχρι εκεί… Ήρθε και η λάθος ενημέρωση και οι επιπλέον φοβίες να ολοκληρώσουν το κακό! Πριν καν φύγω από το μαιευτήριο η προσπάθεια για τον θηλασμό είχε σταματήσει και το μωρό είχε μάθει πια στο μπουκάλι!
Για να μην επαναλαμβάνομαι, το ίδιο περίπου σενάριο ακολούθησε και με το δεύτερο μωρό μου! Τι άλλαξε βασικά; Ότι προσπάθησα λίγο περισσότερο. Το ήθελα περισσότερο αυτή την φορά και ήμουν και σε λίγο καλύτερη κατάσταση σωματικά. Τι έμεινε ίδιο; Η κακή ψυχολογία μου(ήμουν απογοητευμένη και έλεγα «σιγά μην τα καταφέρω»)και ότι πάλι έπεσα σε «λάθος χέρια»! Δηλαδή πρακτική βοήθεια καμία! Στο νοσοκομείο δε αυτή την φορά, αν και υποτίθεται υπέρ του μητρικού θηλασμού, το ξένο γάλα δινόταν αβέρτα, μάλλον αναλόγως το προσωπικό και τις νοσοκόμες! Οι μαίες δεν βοήθησαν καθόλου πρακτικά, πλήρης αδιαφορία. Και το πιο σοβαρό που συνέβη; Έπεσε το ζάχαρο του μωρού και ήρθε ο πανικός! Πρέπει να πιει λίγο «ξένο» για να ανέβει! Και «ξένο» στα μαιευτήρια σημαίνει και μπουκάλι! Μια δυο το μωρό μπουκάλι, στο στήθος να ουρλιάζει ,η μαμά απογοητευμένη και δίχως στήριξη, τα αποτελέσματα ίδια! Δυστυχώς… Δεν σου κρύβω ότι απογοητεύτηκα πολύ!
Κατάλαβα ότι στο μαιευτήριο είναι θέμα τύχης σε τι προσωπικό θα πέσεις. Οι μαίες όμως δεν δικαιολογούνται να μην βοηθάνε ουσιαστικά και πρακτικά, όχι θεωρητικά! Πρέπει να ασχολούνται με την μαμά που παλεύει να θηλάσει! Όχι μερικές, όλες! Όπως και χρειάζεται να είναι σωστά ενημερωμένες όλες! Να μην τις φωνάζεις για να έρθουν να σου δείξουν. Να είναι εκεί, να προσφέρουν τις γνώσεις τους! Ακόμη, η πτώση ζαχάρου του μωρού δεν σημαίνει απαραίτητα πανικό και ξένο γάλα. Αν χρειαστεί όμως, τουλάχιστον να δοθεί με σωστή ενημέρωση και με σωστό τρόπο(όχι με χρήση μπιμπερό).
Να σημειώσω εδώ πως ενώ στο πρώτο μου αγοράκι έδωσα και αμέσως πιπίλα, από τις πρώτες μέρες (κάτι που δεν ήξερα ότι μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στον θηλασμό) στο δεύτερο αγοράκι μου δεν έδωσα γρήγορα, την απέφυγα. Παρ’ όλα αυτά στο στήθος εκνευριζόταν πολύ. Δοκίμασα και με το θήλαστρο, όπως μου πρότειναν εκεί, και δεν είχε αποτέλεσμα.. Δεν έβγαζα γάλα με το θήλαστρο. Και φυσικά άρχισαν τα γνωστά! «Δεν έχεις αρκετό γάλα», να λένε οι μαίες και οι νοσοκόμες! Μα αφού το γάλα δεν είχε κατέβει ακόμη καλά καλά! Πόση απογοήτευση πια! Προσπάθησα περισσότερο! Δεν έγινε όμως σωστά, και ας μπήκε το μωρό στο στήθος για πρώτη φορά σχετικά γρήγορα. Σκεφτόμουν να προσπαθήσω να συνεχίσω τον θηλασμό, να μην τον σταματήσω στο μαιευτήριο! Όμως και πάλι η ίδια τρομοκρατία και οι φόβοι για τυχόν μαστίτιδα. Απογοητεύτηκα, είπα πως δεν θα καταφέρω ποτέ να θηλάσω!
Και ήρθε το τρίτο μου αγοράκι, να μου αλλάξει κάθε πιστεύω γύρω από τον θηλασμό! Κάθε ενδοιασμό! Κάθε φόβο! Όχι, δεν απέκτησα ξαφνικά ένα μωρό που από την αρχή με ευκολία και δίχως κόπο μπήκε στο στήθος και άρχισε να τρώει, όπως έβλεπα μέχρι τότε να συμβαίνει στις διπλανές μου! Και αυτή την φορά η αρχή ήταν δύσκολη! Όμως αυτή την φορά πέτυχε! Θήλαζα το μωρό μου! Έφυγα από το μαιευτήριο θηλάζοντας. Δεν σταμάτησα σε κανένα φαρμακείο για να πάρω σκόνη! Κάτι τόσο πρωτόγνωρο. Τόσο για εμένα, όσο και για τον σύζυγο, που μέχρι τότε ήξερε το γάλα να τρέχει να το αγοράζει και πιο πολλές φορές και από την μαμά να το παρασκευάζει και να ταΐζει το μωρό! Κάτι που με το τρίτο μας μωρό μέχρι στιγμής το έχει ξεχάσει!
Η εικόνα του θηλασμού… Αυτή η μαγική εικόνα δεν συγκρίνεται με καμία! Τι άλλαξε αυτή την φορά; Πώς κατάφερα να θηλάσω; Ο δρόμος εξαρχής ήταν πάλι δύσκολος, αυτό που θυμάμαι όμως πολύ διαφορετικό αυτή την φορά είναι τον εαυτό μου! Σαν κάποια δύναμη να έλεγε μέσα μου «συνέχισε, θα τα καταφέρεις»! Και συνέχιζα… Και το πάλευα μέρα με την ημέρα! Με θυμάμαι στο μαιευτήριο(και συγκινούμαι κιόλας) που έμπαιναν μέσα οι νοσοκόμες και οι μαίες και μου λέγανε: ”Βρε κορίτσι μου, κάθε φορά που μπαίνουμε στο δωμάτιο είσαι με το μωρό στο στήθος! Κοιμάσαι καθόλου;” Αυτό ήταν. Η μαγική φράση που θυμάμαι να με συνοδεύει και μετά στο σπίτι. Το μωρό συνέχεια στο στήθος. Όσο περισσότερο γίνεται. Αυτό τελικά βοηθάει για ένα καλό ξεκίνημα στην πορεία του θηλασμού! Μπορεί να χρειαστεί να θυσιάσεις κάποια πράγματα τουλάχιστον για την αρχή (μπορεί και όχι όμως, εξαρτάται) αλλά μετά θα δικαιωθείς…
Και το τρίτο μου μωρό δυσκολευόταν να πιάσει το στήθος, κάτι που τελικά ήθελε απλώς τον χρόνο του….Υπομονή και συνεχής προσπάθεια μέχρι να μάθει να πιάνει καλά την θηλή, να κάνει θηλαστική κίνηση και να καταπίνει! Τελικά δεν είναι τόσο αυτονόητο όσο ακούγεται. Η δική μου εμπειρία μου έδειξε πως ο δρόμος του θηλασμού στην αρχή είναι δύσκολος και θέλει αρκετή προσπάθεια μέχρι να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα που τότε, ναι, ξαφνικά όλα μοιάζουν απλά και εύκολα!
Άλλαξα εγώ λοιπόν. Παρ’ όλες τις δυσκολίες που είχα να αντιμετωπίσω, αυτή την φορά δεν τα παράτησα. Ήμουν εκεί, να ψάχνω συνεχώς, να ρωτάω, να ζητάω την βοήθεια των ειδικών, να θέλω να μάθω, να θέλω με πείσμα να τα καταφέρω. Αυτή τη φορά να τα καταφέρω! Το μωρό μπήκε σχετικά γρήγορα την πρώτη φορά στο στήθος αλλά για λίγο, καθώς δεν ήμουν και στην καλύτερη κατάσταση. Περίμενα πώς και πώς να μου το ξαναφέρουν. Το μωρό έφαγε κάποιες φορές από το στήθος, αυτό το λίγο της αρχής αλλά πολύ γρήγορα άρχισε να εκνευρίζεται και να δυσκολεύεται να πιάσει την θηλή! Ζήτησα πολλές φορές βοήθεια από τις μαίες. Αυτή την φορά, άκουσα…”θεϊκά” μαργαριτάρια, όπως: «Μα γιατί δυσκολεύεται, αφού έχεις θηλές;» (υπάρχουν γυναίκες χωρίς θηλές άραγε;),εννοώντας προφανώς ότι οι θηλές μου διευκόλυναν στο πιάσιμο και δεν ήταν εισέχουσες. Ή το άλλο: «Μα φαίνεται ότι έχεις γάλα!» Το άκουσα και αυτό! Ενώ στο προηγούμενο μωρό μου, λίγο καιρό πριν, μάλλον δεν είχα γάλα, έτσι, μην το ξεχνάμε! Τέλος πάντων, αυτή την φορά ευτυχώς οι μαίες-νοσοκόμες ήταν γενικά πιο θετικές και πιο συνεργάσιμες. Ok, όχι όλες. Έπεσα όμως σε μερικές που με βοήθησαν και μου έδειξαν πώς να τοποθετώ σωστά το μωρό στο στήθος και δυο-τρεις διαφορετικές στάσεις θηλασμού που θα με βοηθούσαν! Όπως και την σωτήρια χρήση ενός μαξιλαριού που για τις πρώτες μέρες ήταν ιδανικό βοήθημα για την εκμάθηση της σωστής θέσης του μωρού στο στήθος και την προσπάθεια για επιτυχή επαφή δέρμα με δέρμα. Η βοήθειά τους για μένα ήταν πολύτιμη! Ωστόσο, αρκετές φορές το μωρό έδειχνε σαν να μην θέλει να πιάσει το στήθος, ενώ πεινούσε! Εκεί ακούστηκε το άλλο γνωστό, μήπως δεν χορταίνει! Να σου πω την αλήθεια, αποδείχτηκε πως το μωρό όντως πεινούσε και σαν να μην χόρταινε, άλλα όχι επειδή δεν έφτανε το γάλα μου (το γνωστό παραμύθι) αλλά επειδή προφανώς το μωρό δεν έτρωγε καλά, αφού δεν έπιανε ακόμα σωστά το στήθος! Το πρωτόγαλα, το μητρικό γάλα αυτών των πρώτων ημερών, αυτό το λίγο φαινομενικά, αφού ακόμα το γάλα δεν έχει κατέβει, κάτι που συνήθως συμβαίνει μετά την 3η-4η ημέρα από την γέννα (που αυτό σημαίνει για πολλές γυναίκες δηλαδή κατά την έξοδο από το μαιευτήριο), είναι υπερ-αρκετό για το μικρό στομαχάκι του νεογέννητου που με λίγα μόλις ml γάλακτος καλύπτεται!
Κατά την έξοδο από το μαιευτήριο….αυτή η μαγική φράση όλης της ιστορίας μου! Αυτό που με έκανε να συνειδητοποιήσω πολλά για τις προηγούμενες δυο ανεπιτυχείς προσπάθειες θηλασμού! Στο σπίτι εγώ με το μωρό μου! Αυτός ο χρόνος είναι που χρειάστηκα για να καταλάβω λοιπόν είναι πως όσο δύσκολες και αν είναι οι πρώτες μέρες στο μαιευτήριο, το θέμα είναι η προσπάθεια να συνεχίσει στο σπίτι! Ναι, ακόμα και αν στο μαιευτήριο για κάποιο λόγο δοθεί και ξένο γάλα, αυτό που έχει σημασία είναι να μην σταματήσει παράλληλα η προσπάθεια για θηλασμό! Στο σπίτι, πίστεψέ με, όλα θα βρουν τον δρόμο τους πιο εύκολα! Προσωπικά λόγω λάθος στάσης σώματος κατά την διάρκεια του θηλασμού τις πρώτες μέρες, ο μπέμπης μου πλήγωσε την μία θηλή, με αποτέλεσμα να βγάζει λίγο αίμα στην αρχή, αλλά και να πονάει πολύ! Με θυμάμαι με το που έβαζα το μωρό στο στήθος να κάνω μια χαρακτηριστική έκφραση στο πρόσωπο μου που όλοι είχαν παρατηρήσει! Έκφραση τύπου πονάω, αλλά θα το αντέξω! Όπως και έγινε! Για πολλές μέρες αυτή η ερεθισμένη θηλή με έκανε να υποφέρω από τον πόνο, όμως είπα πως δεν θα τα παρατήσω! Ρώτησα, έψαξα και πάλι, πώς θα φρόντιζα καλύτερα την πληγωμένη μου θηλή και με τις σωστές και πολύτιμες οδηγίες που έλαβα, πολύ σύντομα το πρόβλημα αυτό είχε περάσει! Μέχρι να πω ότι θα πάω να πάρω την κρέμα για τις θηλές, ο πόνος είχε ήδη περάσει! Η διάρκεια του προβλήματος αυτού κράτησε περίπου 20 μέρες, επίπονες μέρες, που ευτυχώς πέρασαν γρήγορα, και φυσικά δεν με κράτησαν μακριά από το να θηλάζω το μωρό μου! Κάπου εδώ να σημειώσω και την πολύτιμη βοήθεια των Συμβούλων του Συνδέσμου Θηλασμού Ελλάδος-La Leche League Greece. Προσωπικά έτυχε να έρθω σε επαφή με τη Σύμβουλο LLL της Ομάδας Βόλου, που αν και από απόσταση, με βοήθησε πραγματικά πολύ με τις συμβουλές, τη στήριξη και τις γνώσεις της και με ενημερωτικό υλικό πριν γεννήσω, και αφού γέννησα με τηλεφωνική επικοινωνία όταν χρειάστηκα πραγματικά βοήθεια. Φοβερό το έργο αυτής της Ομάδας!
Και έτσι λοιπόν ο καιρός πέρασε. Με τον μικρό μου έχουμε φτάσει τους 9 μήνες θηλασμού και δεν το πιστεύω! Εξαρχής είπα πως δεν θα βάλω υψηλούς στόχους όσον αφορά στον θηλασμό, απλά θα το παλέψω, αρχικά να γνωριστώ λίγο μαζί του και σταδιακά μέρα με την μέρα, μήνα με τον μήνα θα το προσπαθώ και όσο κρατήσει! Δεν έβαλα κανένα χρονικό όριο. Και έχουμε φτάσει ως εδώ. Με τις δυσκολίες αυτού του ταξιδιού και με τις τόσες ομορφιές….
Τον αγάπησα τον θηλασμό, πόνεσα, δάκρυσα (δεν έκλαψα αυτή την φορά), γνώρισα αρκετές πλευρές του και πάλεψα αρκετά για να τα καταφέρω, όμως άξιζε! Άξιζε κάθε μου προσπάθεια και σ’ το λέω κι εσένα, νέα μητέρα, ο θηλασμός είναι ένα μαγικό ταξίδι που για όσο κι αν το βιώσει μια μητέρα με το παιδάκι της θα είναι πάντα μια ανάμνηση καλή στο τέλος…Και μιλάω κυρίως για το συναισθηματικό κομμάτι, γιατί για την επιστημονική/ιατρική πλευρά, η σημασία του θηλασμού και τα οφέλη του είναι γνωστά!
Ήθελα να σου πω, μητέρα, πως τελικά ο θηλασμός δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο! Να θυμάσαι, για κάποιες μαμάδες ο θηλασμός μπορεί εξαρχής να φαντάζει ιδανικός και να ξεκινήσει εύκολα, σε κάποιες περιπτώσεις πάλι μπορεί ο δρόμος να μην είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και να εμφανιστούν πολλά εμπόδια… Μην ξεχάσεις όμως πως κάθε εμπόδιο μπορεί να ξεπεραστεί και να αντιμετωπιστεί, αρκεί εσύ να αναζητήσεις την λύση του, να έχεις την διάθεση να διορθώσεις κάθε λάθος και ,αν χρειαστεί, να παλέψεις! Και το πιο σημαντικό; Να ζητήσεις βοήθεια όποτε την χρειαστείς! Υπάρχουν μαμάδες που κατά την διάρκεια του θηλασμού ήρθαν αντιμέτωπες με πιο σοβαρά προβλήματα και τα κατάφεραν! Ξέρεις ποιο είναι το μυστικό; Η θέληση και η δύναμη της σωστής ενημέρωσης/πληροφόρησης γύρω από τον θηλασμό! Αν έχεις αυτά τα δυο όπλα συμμάχους σου, σίγουρα αργά η γρήγορα θα τα καταφέρεις! Και εγώ απλά στο εύχομαι ολόψυχα….
Α και, μητέρα, ξέχασα να σου πω! Όλα αυτά παρέα με άλλα δυο πιτσιρίκια στο σπίτι 2 και 3 χρονών, μια μετακόμιση που μεσολάβησε και πάει λέγοντας! Το συμπέρασμα; Μπορείς και εσύ να θηλάσεις!
